بازخوانی پرونده توسعه فناوری فضایی-۲،
سلام فضا من ایرانم ایران بعد از 8 پرتاب ماهواره
ابزار اپل: ایران پرتاب ماهواره خودرا از ˮامیدˮ با عمر 82 روزه شروع کرد و در ادامه آن پس از چندین پرتاب موفق و ناموفق، آخرین تلاش پرتاب فضایی خودرا با ماهواره ˮنور-1ˮ ادامه داد.
به گزارش ابزار اپل به نقل از ایسنا، ایران از سال ۸۸ با پرتاب ماهواره "امید" وارد باشگاه جهانی فضا شده است و در این راه سازمان فضایی ایران برنامه ریزی جهت استفاده از فضا و گسترش فناوری های فضایی در کشور با بهره گیری از دانش بومی و همکاریهای بین المللی را در دستور کار خود قرار داد و توسعه فناوری ماهواره ای و مخابرات فضایی، سنجش از دور، پرتاب و حمل و نقل فضایی، توسعه ایستگاه های زمینی و زیرساخت های مناسب جهت هدایت و کنترل ماهواره ها و همین طور تربیت نیروی انسانی از محورهای فعالیت این سازمان است.
با ایجاد زیر ساخت های علمی کشور توانست علاوه بر طراحی و ساخت ماهواره به سمت پرتاب آنها برود که این امر با توسعه پایگاه های فضایی محقق شد که از آن جمله می توانیم به پایگاه های فضایی "پایانه فضایی امام خمینی استان سمنان"، "پایگاه فضایی قم"، "مرکز فضایی البرز" و "پایگاه فضایی چابهار" اشاره نمود.
پایگاه فضایی سمنان مجموعه ای فضایی در جنوب غربی استان سمنان است که بعنوان بزرگ ترین پایانه فضایی کشور محسوب می شود. سکوی پرتاب ماهواره بر جمهوری اسلامی ایران با توانایی حمل محموله یک تنی که در روز ۱۵ خرداد ماه سال ۱۳۹۱ افتتاح شد، یکی از بخش های پایگاه فضایی سمنان است.
پایگاه فضایی چابهار نیز بعنوان طرح کلان در دستور کار سازمان فضایی است که هدف گذاری فضایی ایران در این منطقه دستیابی به مدار ژئو است. این پایگاه بعنوان یک مرکز پرتاب غیرنظامی پیش بینی شده و مقرر است در زمینه پرتاب موجود زنده، پرتاب ماهواره های سنجشی و ماهواره مخابراتی در مدار زمین اهنگ فعالیت کند.
علاوه بر توسعه پایگاه های فضایی، توسعه ماهواره برها نیز در دستیابی کشور به چرخه طراحی تا تولید ماهواره های بومی مؤثر بوده است. ماهواره بر سفیر در سال ۱۳۸۷، "سیمرغ-۲" در سال ۱۳۹۶ طراحی و ساخته شد و بعد از آن ماهواره برهای "سریر" و "سروش" برای حمل ماهواره ها عرضه شدند.
با این زیر ساخت ها کشور موفق به پرتاب ۸ ماهواره شد که تعدادی از آنها موفق و تعدادی از آنها ناموفق بوده است.
"امید"؛ امیدبخش پژوهشگران در توسعه فناوری فضایی
ماهواره تحقیقاتی "امید"، اولین ماهواره ساخت کشور ایران است که تمام تجهیزات آن در سازمان فضایی ایران طراحی و تولید شده است. ساخت "امید" از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ شروع و طی دو سال آماده انجام تست شد. این ماهواره در روز ۱۵ بهمن ماه سال ۱۳۸۷ و در سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ماهواره بر "سفیر-۱" در مدار فضا قرار گرفت. ماهواره آن در مدار بیضوی با حضیض ۲۵۰ کیلومتری و اوج حدود ۵۰۰ کیلومتری در فضا قرار داشت.
این ماهواره که از نوع ماهواره های سبک است، با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و انجام تله متری مشخصات زیر سامانه ها در مدار زمین قرار داده شده است. "امید" بعد از آرام گرفتن در مدار هر ۲۴ ساعت ۱۴ بار به دور زمین می چرخید و در هر دور توسط ایستگاه های زمینی دورسنجی و بردسنجی کنترل و هدایت می شد. این ماهواره با دو باند فرکانسی و ۸ آنتن، اطلاعات را به زمین ارسال و از زمین دریافت می کرد.
"امید" در ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و به کار ۸۲ روزه خود تمام کرد.
"رصد"؛ دومین ماهواره ایرانی در فضا
ماهواره رصد، دومین ماهواره ایرانی و تولید شده در دانشگاه مالک اشتر است. این ماهواره توسط ماهواره برهای حامل ایرانی به فضا فرستاده شد. این ماهواره همین طور اولین ماهواره تصویربرداری ایران شمرده می شود که با نام کامل "رصد-۱"، در روز ۲۵ خرداد سال ۱۳۹۰ به فضا پرتاب شد. "رصد" در روز ۱۵ تیر ماه سال ۱۳۹۰ باردیگر وارد جو شد و به عمر تقریباً سه هفته ای خود تمام کرد.
این ماهواره با ماهواره بر "سفیر رصد" که یک ماهواره بر دو مرحله ای است، در مدار بیضوی حضیض ۲۶۰ کیلومتر به فضا پرتاب شد.
"رصد" نخستین ماهواره ای بود که برای تامین برق مورد نیاز خود به صفحات خورشیدی متصل بر دیواره ماهواره و باتری یا باتری های داخلی مجهز بود. این ماهواره همین طور از زیرسیستم کنترل تولید و توزیع جریان الکتریکی بهره می برد که این ماهواره را قادر می کرد در بخش تاریک مدار از باتری ها استفاده نماید و در بخش روشن آنها را شارژ کند.
دقت تصویر دوربین به کار رفته در "رصد" که اولین گام ایران در داشتن یک ماهواره مستقل تصویربرداری از پدیده های زمین محسوب می شد، ۱۵۰ متر اعلام گردید.
ماهواره نوید
ماهواره نوید دانشگاه علم و صنعت در بامداد روز ۱۳ بهمن سال ۱۳۹۰ توسط ماهواره بر "سفیر نوید" با موفقیت به فضا پرتاب و در مدار بیضوی با حضیض ۲۷۰ کیلومتر و اوج ۳۶۰ کیلومتر تزریق شد. ارتباط با این ماهواره بوسیله ۵ ایستگاه زمینی مستقر در شهرهای "مشهد"، "تبریز"، "ماهدشت"، "قشم" و "بوشهر" صورت گرفت و سیگنال رنجینگ این ماهواره در ایستگاه قشم دریافت شد که این امر به مفهوم قرارگیری صحیح ماهواره، صحت عملکردی آن و ردگیری آن تلقی می شود.
"نوید" با وزن ۵۰ کیلوگرم برای تزریق در مداری با ارتفاع ۳۷۰ کیلومتر طراحی شده بود که دارای طول عمر مداری دو ماه بود و هر شبانه روز ۶ بار از فراز ایران عبور می کرد و در دید ایستگاه های زمینی قرار می گرفت. ماموریت سطح یک "نوید" تصویربرداری از سطح زمین در طیف مرئی با قدرت تفکیک مناسب برای ماموریت محوله و ارسال تصاویر و اطلاعات پایشی سیستم در مدار LEO به ایستگاه های زمینی است.
تصاویر دریافتی از ماهواره نوید دارای کاربردهای عملیاتی در حوزه های جو و علوم هواشناسی، منابع و بلایای طبیعی است.
فجر؛ فضایی شد
ماهواره "فجر" بعنوان نخستین ماهواره با ماموریت انتقال مداری کشور با قابلیت تغییر مدار ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتر بیضوی به مدار ۴۵۰ کیلومتر دایره ای با بهره گیری از پیشبرنده گاز سرد (تراست گاز سرد) بود که سبب افزایش طول عمر ماهواره به مدت ۱۰۵ سال می شد.
این ماهواره با کمک ماهواره بر سفیر B۱ در ۱۳ بهمن ۱۳۹۳ از پایگاه فضایی سمنان به فضا پرتاب شد. این ماهواره بر قابلیت حمل ماهواره را تا وزن ۵۰ کیلوگرم در مدار بیضوی ۳۰۰ تا ۴۵۰ کیلومتری داشت. این ماهواره با بیان پایگاه n۲yo.com در روز ۶ اسفند ۱۳۹۳ سقوط کرد.
ماهواره دانشگاهی پیام
ماهواره "پیام" بامدادان روز ۲۵ دی ماه سال ۱۳۹۷ با ماهواره بر سیمرغ به فضا پرتاب شد، اما بنا به اعلام محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات، این پرتاب با موفقیت همراه نبود و ماهواره پیام در مدار قرار نگرفت.
این ماهواره که با مشارکت چهار دانشکده مهندسی هوافضا، برق کامپیوتر و مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر تولید شده، از سری میکرو ماهواره های توسعه فناوری فضایی بود که بمنظور تصویربرداری سه طیفی (سبز- قرمز و مادون قرمز نزدیک) و پانکروماتیک از محدوده ایران (به صورت نزدیک به زمان واقعی و ذخیره- ارسال)، ذخیره و ارسال پیام (S&F) و اندازه گیری تشعشعات فضایی، طراحی شده بود.
طراحی این ماهواره از سال ۱۳۸۴ شروع شد و با وزن ۱۰۰ کیلوگرم و ارتفاع مداری ۵۰۰ کیلومتر و با شیب مداری ۵۵ درجه و تصاویری با دقت ۴۵ متر ارسال می کرد.
"دوستی" در رسیدن به فضا ناکام ماند
ماهواره "دوستی" دومین پرتاب ناموفق در سال ۹۷ بود که به کارفرمایی سازمان فضایی ایران، توسط دانشگاه صنعتی شریف طراحی و تولید شده است. "دوستی" به صورت خاص، با هدف توسعه و دستیابی به فناوری هایی که برای نخستین بار در ماهواره های بومی نصب شده و مورد استفاده قرار می گیرند، طراحی و تولید شده است. همچون این فناوری ها، کنترل وضعیت سه محوره، OBDH مقاوم در مقابل خطا، سامانه کنترل حرارت نیمه فعال و سلول های خورشیدی تولیدشده در کشور با قابلیت بهره برداری در محیط فضا را می توان برشمرد.
بیشینه طول عمر عملیاتی این ماهواره یک سال و طول عمر بالستیکی آن متناسب با مدار آن تعیین شده بود. این ماهواره با جرم ۵۲ کیلوگرم، باتوجه به دسته بندی مرسوم ماهواره ها از منظر جرم، یک میکرو ماهواره محسوب می شد. مدار این ماهواره بیضوی و در دسته مدارهای کم ارتفاع (LEO)، با ارتفاع اوج و حضیض به ترتیب برابر با ۳۱۰ و ۲۵۰ کیلومتر و شیب مداری ۵۵ درجه بود. انرژی مورد نیاز این ماهواره با بهره مندی از باتری و پانل های خورشیدی حاصل می شد.
اقیانوس هند میزبان "ظفر" شد
ماهواره "ظفر-۱" دانشگاه علم و صنعت در ساعت ۱۹ و ۱۵ دقیقه روز ۲۰ بهمن ماه سال ۱۳۹۸ با ماهواره بر "سیمرغ" به مدار ۵۳۰ کیلومتری پرتاب شد و در مرحله سوم پرتاب به سبب نرسیدن به سرعت لازم سقوط کرد.
این ماهواره بعد از ۸ دقیقه نتوانست در مدار قرار گیرد و با سرعت ۶ هزار و ۵۳۳ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۵۴۱ کیلومتری باقی ماند و ارتباط زمینی آن قطع شد و بگفته وزیر ارتباطات این ماهواره در اقیانوس هند آرام گرفت.
پرتاب نخستین ماهواره نظامی
ماهواره "نور-۱" بعنوان اولین ماهواره نظامی جمهوری اسلامی ایران بامداد روز چهارشنبه ۳ اردیبهشت ماه سال جاری از ماهواره بر ۳ مرحله ای "قاصد" از کویر مرکزی ایران توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با موفقیت پرتاب شد و در مدار ۴۲۵کیلومتری زمین قرار گرفت.
منبع: ابزار اپل
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب