مثبت یا منفی کردن خاطرات با مولکولی در مغز
به گزارش ابزار اپل پژوهشگران آمریکایی مولکولی را در مغز کشف کرده اند که احساسات مثبت یا منفی را به خاطرات مرتبط می کند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری سایِنس دِیلی (Science Daily)، پژوهشگران از یک انتقال دهنده عصبی سخن می گویند که کمک می نماید احساسات مثبت یا منفی را به یک خاطره اختصاص دهیم.
پژوهشگران مؤسسه مطالعات زیست شناسی سالک (Salk)، مولکولی را در مغز کشف کرده اند که مسئول ارتباط دادن احساسات خوب یا بد با حافظه است.
کشف آنها که در ۲۰ ژوئیه (۳۰ خرداد) ۲۰۲۲ در مجله نِیچر (Nature) انتشار یافت، راه را برای درک بهتر علت این مورد هموار می کند که برخی افراد بیشتر احتمال دارد احساسات منفی را در مقایسه با احساسات مثبت حفظ کنند؛ این اتفاق احتمالا در هنگام اضطراب، افسردگی یا اختلال اضطراب بعد از سانحه (پی تی اِس دی) رخ می دهد.
کِی تای (پروفسور مؤسسه مطالعات زیست شناسی سالک و محقق مؤسسه پزشکی هوارد هیوز) می گوید: «ما اساساً به یک فرآیند بیولوژیک بنیادی دست یافته ایم که برپایه آن تشخیص می دهیم چگونه می توانیم خوب یا بد بودن چیزی را به خاطر بسپاریم. این چیزی است که هسته اصلی تجربه ما از زندگی را تشکیل می دهد.»
برای این که یک انسان یا حیوان یاد بگیرد که در آینده از یک تجربه خاص اجتناب کند یا باردیگر به دنبال آن تجربه باشد، مغز باید یک احساس مثبت یا منفی یا ارزش (valence) را با آن محرک مرتبط کند. توانایی مغز در پیوند دادن این احساسات با حافظه، تخصیص ارزش (valence assignment) نامیده می شود.
در سال ۲۰۱۶، تای کشف کرد که زمانی که موش ها درحال یادگیری هستند گروهی از نورون ها در ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال مغز (BLA)، به تعیین ارزش کمک می نماید. هنگامی که حیوانات یاد گرفتند که یک صدا را با طعم شیرین مرتبط کنند، یک مجموعه از نورون های ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال مغز با ارزش مثبت فعال شدند.
در مطالعه جدید، پژوهشگران به اهمیت مولکول سیگنال دهی نوروتنسین به نورون های ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال مغز توجه کردند.
آن ها قبلاً می دانستند که نوروتنسین یک نوروپِپتید است که توسط سلول های در رابطه با پردازش ارزش تولید می شود؛ اما چند انتقال دهنده عصبی دیگر هم همینطور هستند.
بنابراین، آنها از روش های ویرایش ژن کریسپر (CRISPR، بخشی از دی اِن اِی پیش هسته ای) برای حذف انتخابی ژن نوروتنسین از سلول ها استفاده کردند؛ این اولین باری بود که از کریسپر برای جداسازی عملکرد انتقال دهنده عصبی خاص استفاده کردند.
بدون سیگنال دهی نوروتنسین در ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال مغز، موش ها دیگر نمی توانستند ارزش مثبت تعیین کنند و یاد نگرفتند که نخستین صدا را با یک حرکت مثبت مرتبط کنند. جالب اینجا است که عدم وجود نوروتنسین برای ارزش منفی مانعی ایجاد نکرد. هنگامی که ارزش منفی ایجاد می شد، حیوانات عملکرد بهتری داشتند و ارتباط قوی تری بین صدای دوم و یک محرک منفی برقرار می کردند.
یافته ها نشان داده است که حالت پیش فرض مغز این است که در اثر ترس گرفتار خطا شود. نورون های در رابطه با ارزش منفی فعال می شوند تا وقتی که نوروتنسین آزاد شود و نورون های در رابطه با ارزش مثبت را فعال می کنند.
تای می گوید از دیدگاه تکاملی، این امر منطقی است؛ چونکه به افراد کمک می نماید از موقعیت های بالقوه خطرناک اجتناب کنند. احتمالا این حالت در صورت تعامل با افرادی که تمایل دارند بدترین ها را در یک موقعیت پیدا کنند، تشدید می شود.
تای و گروهش با آزمایش های بیشتر نشان دادند که سطوح بالای نوروتنسین سبب ارتقای یادگیری در ازای پاداش و کاهش ارزش منفی می شود و این ایده را بیشتر حمایت می کند که نوروتنسین مسئول ارزش مثبت است.
هائو لی (Hao Li)، یکی از همکاران تای در آزمایشگاه، می گوید: «ما در واقع می توانیم این سوئیچ را برای روشن کردن یادگیری مثبت یا منفی دستکاری نماییم. در نهایت، ما می خواهیم اهداف درمانی جدیدی را برای این مسیر شناسایی نماییم.»
برای پژوهشگران هنوز این سؤال مطرح است: «آیا میتوان برای درمان اضطراب یا پی تی اِس دی، سطوح نوروتنسین را در مغز افراد تنظیم کرد؟» آنها همینطور درحال برنامه ریزی مطالعات آتی هستند تا بررسی نمایند که چه مسیرها و مولکول های مغزی دیگر مسئول آزادسازی نوروتنسین هستند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب