آنتی بادی های سرکش لخته های خون در مبتلایان به کووید-19 به وجود می آورد
ابزار اپل: نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد آنتی بادی های سرکش در رابطه با مبتلاشدن به کووید-19 شدید ممکنست در ایجاد لخته های خون در بعضی افراد آلوده به این ویروس دست داشته باشد.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، داده های این مطالعه نشان می دهد، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید که لخته های خونی خطرناک ناشی از این ویروس را داشتند، نسبت به افرادی در این بیماری که لخته شدن خون را تجربه نکردند، سطوح بالاتری از آنتی بادی های آنتی فسفولید مانند ایمونوگلوبولین G در خونشان وجود داشت.
به گفته پژوهشگران «موسسه ملی قلب، ریه و خون»، این آنتی بادی ها در بین افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی مانند لوپوس رایج هستند و می توانند در واکنش به عفونت های ویروسی و سایر واکنش های ایمنی نیز فعال شوند.
آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که بوسیله سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس ها تولید می شوند. «ریسیا پرتوریوس»، محقق در مقاله ای که ماه ژانویه در مجله گاردین انتشار یافت، نوشت: «کووید-۱۹ شدید نه فقط یک بیماری ریوی است، بلکه بطور قابل توجهی بر جریان خون و سیستم های لخته شدن خون نیز تأثیر می گذارد».
پرتوریوس و همکارانش که در مطالعه پژوهشگران «موسسه ملی قلب، ریه و خون» شرکت نداشت، در تحقیقات خود به تشکیل میکرولخته قابل توجه در خون بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و طولانی مدت پی بردند. پرتوریوس که استاد علوم فیزیولوژیکی در دانشگاه «استلنبوش» در آفریقای جنوبی است، می گوید: وجود این میکرولخته ها یا لخته های خونی کوچک می تواند برای شناسایی افراد در معرض خطر مبتلاشدن به کووید طولانی مدت استفاده گردد.
کووید طولانی مدت، بعنوان علایم در رابطه با ویروس کووید-۱۹ توصیف شده است که برای ماه ها و مدت ها بعد از بهبودی فرد مبتلا از بیماری اولیه خود، ادامه می یابد. این بیماری با سندرم خستگی مزمن مقایسه شده است، با این وجود مبتلایان به کووید طولانی لطمه به قلب و سایر اندام ها را نیز تجربه می کنند.
به گفته پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا-سن دیگو، بیش از نیمی از افرادی که به ویروس کووید-۱۹ آلوده می شوند، علایم طولانی مدت دارند، در صورتیکه از هر پنج نفر مبتلا به کووید-۱۹، یک نفر گرفتار لخته شدن خون می شود.
محققان برای مطالعه جدید «موسسه ملی قلب، ریه و خون» که به رهبری دکتر «یوگن کانتی»، استادیار پزشکی قلب و عروق در دانشگاه میشیگان در آن آربور انجام شد، نمونه های خون جمع آوری شده از ۲۴۴ بیمار بستری شده در بیمارستان را به سبب مبتلاشدن به کووید-۱۹ تجزیه و تحلیل کردند.
به گفته پژوهشگران، بیماران با سطوح بالاتر ایمونوگلوبولین G به بیماری شدیدتری از کووید-۱۹ مبتلا می شدند و اغلب به دستگاه کمک تنفسی نیاز داشتند. آنها افزودند که ایمونوگلوبولین G به سیستم ایمنی بدن کمک می نماید تا پاتوژن های خطرناکی مانند ویروس ها را تشخیص دهد، به آنها واکنش نشان دهد و آنها را به خاطر بسپارد.
آنها گفتند که بطور معمول، این خاصیت ها به صیانت از بدن در مقابل مبتلاشدن به بیماری و عفونت کمک می نماید. بگفته پژوهشگران، با این وجود، در بعضی موارد، این واکنش می تواند بیش از اندازه افزایش یابد یا تغییر کرده و بیماری را بدتر کند.
آنها گفتند وقتی ایمونوگلوبولین G را از نمونه های خون جمع آوری شده در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حذف کردند، فاکتورهای «چسبندگی رگ های خونی» کم شد. برعکس، زمانی که آنها همان آنتی بادی های ایمونوگلوبولین G را به نمونه های خون جمع آوری شده از افراد سالم اضافه کردند، یک پاسخ التهابی رگ خونی را مشاهده نمودند که می تواند منجر به لخته شدن شود.
مشروح این مطالعه در مجله Arthritis and Rheumatology انتشار یافته است.
منبع: ابزار اپل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب